Ode aan de mantelzorger

‘‘Misschien komt hij nooit meer thuis! Dat wil ik echt niet. Ik wil hem niet in een tehuis. We zijn bijna zestig jaar getrouwd. Ik kan hem niet in de steek laten. Wat moet ik zonder hem?’’

Mantelzorgers hebben in de zorg voor iemand met dementie de belangrijkste, maar ook de zwaarste taak. Vaak zorgen ze 24 uur per dag voor hun naaste, soms met een kleine onderbreking door thuiszorg of dagbesteding. Ze weten dat, als zij het niet meer kunnen volhouden, het verpleeghuis de volgende stap is. Vaak vechten de mantelzorgers door totdat het echt niet meer kan. 

Zorgen voor iemand met dementie, 24 uur per dag, dat is niet makkelijk. Voor de buitenwereld lijkt het misschien allemaal wel mee te vallen, maar het is ongelofelijk zwaar. Op de dagbesteding weten we dat mantelzorgers de tijd dat hun naaste bij ons is, benutten om te rusten, boodschappen te doen en andere zaken te regelen. Tijd die ze hard nodig hebben om het zorgen vol te kunnen houden.

Veel mantelzorgers voelen zich schuldig als het moment van opname in een verpleeghuis komt. Op de dagbesteding kunnen wij dit gevoel niet veranderen, maar wij proberen dit alle mantelzorgers mee te geven dat ze trots mogen zijn op alles wat ze gedaan hebben. Dat ze er waren op het moment dat het heel moeilijk was. Ze hebben niet gefaald, maar gedaan wat nodig was. En ze hebben niemand in de steek gelaten, want ze zijn er nog steeds. Ook in het verpleeghuis is de aandacht, liefde en helpende hand van de mantelzorger van onschatbare waarde.

Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven wekelijks een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer. Ook is er regelmatig een gastblogger aan het woord. Er is elke week iets nieuws te lezen op ons blog!

Word jij de collega van Daphne? Kijk op werkenmetwaardering.nl voor onze vacatures.