Zweethandjes

Ik ben er inmiddels van gaan houden: oude-mensen-huizen. De bekende zoetige geur, de meubels, de vele fotolijstjes aan de muur en verzamelingen standbeeldjes. In mijn periode als casemanager heb ik nog nooit zoveel wit porseleinen hondjes met gouden neusjes gezien.

“Och, meiske! Wat heb je een koude vingers. Kom hier, dan maak ik ze warm.”

Zo zitten we een half uurtje te kletsen over koetjes en kalfjes, met mijn jonge koude handen in die warme rimpelige vingers. Die vingers die twee kinderen groot gebracht hebben, die jarenlang het huishouden verzorgd hebben. Die handen die hard gewerkt hebben om haar eigen bakkerij draaiend te houden. Uren stond ze te deeg te kneden. Duizenden guldens gleden door die vingers terwijl ze haar brood verkocht achter de toonbank. Trots vertelt ze hoe ze alle ballen hooghield: de zaak runnen, kinderen opvoeden en haar man liefhebben.

En nu zitten we een half uurtje samen te kletsen. Binnenkort gaat ze verhuizen naar een zorgcentrum en daar ziet ze naar uit. Moedeloos vertelt ze: “Ik kan het niet meer hier. Ik begrijp de dagen niet meer, mijn hoofd is mistig en er komt niets meer uit mijn handen.’’

Haar jonge vingers zijn oude handen geworden. Die warme handen die van mijn koude vingers inmiddels glibberige zweethandjes gemaakt hebben. Maar wat geeft het? Ik hoop dat op mijn oude dag net zo trots mag vertellen hoe ik van betekenis heb kunnen zijn!

Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven wekelijks een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer. Ook is er regelmatig een gastblogger aan het woord. Er is elke week iets nieuws te lezen op ons blog! 

Word jij de collega van Rianne? Kijk op werkenmetwaardering.nl voor onze vacatures.